Այն, որ պետական համալսարաններն ու ակադեմիական ինստիտուտները խառնափնթոր «համակարգում» են, բացի կրթական և գիտական մակարդակը ցածրակարգ դարձնելու նպատակից, նաև՛ հսկայական շենքային տարածքների յուրացման հնարավորությամբ, որոնք, ի դեպ, որքան էլ գեղեցիկ լինեն (ԵՊՀ-ի կենտրոնական մասնաշենքը, ԳԱԱ նախագահության շենքը և այլն), նույնպես քանդվելու են` բոշայական երկնաքերների հեռանկարով, մի կերպ հասկացանք: Իսկ ի՞նչ են մտածել այս դևերը Վանաձորի, Շիրակի, Գավառի, Գորիսի պետական համալսարանների մասին: Սրանք արտոնյա՞լ վիճակում են, թե՞ պարզապես լուծարվում են:
Ի դեպ, ի՞նչ է լինելու ամերիկյան, ֆրանսիական, սլավոնական համալսարանների ճակատագիրը:
Դավիթ Գյուլզադյան